ـ تفنگت را زمین بگذار
کمپین نه به تفنگ(مبارزه با فرهنگ نادرست مانور و قدرت‌نمایی با تفنگ در مراسم عروسی و عزا)
* مرتضی پورمظفر، دادیار قضایی
* زیر نظر دکتر سیاوش شجاع پوریان/وکیل پایۀ یک دادگستری و استادیار دانشگاه
اشاره: «در حال حاضر تیراندازی در مراسم‌های عروسی و عزا از غایت(هدف) اولیه خود خارج شده است. فرد به منظور نمایش قدرت و اقتدار خود یا طایفه خود از سلاح استفاده می‌کند حتی اگر آن را نوعی خوشحال کردن بدانیم خوشحالی در قالب نمایش قدرت ارتکاب یافته است». در حال حاضر تیراندازی در مراسم‌های عروسی و عزا از غایت(مقصود و هدف) اولیه خود خارج شده است. فرد به منظور نمایش قدرت و اقتدار خود یا طایفه خود از سلاح استفاده می‌کند حتی اگر آن را نوعی خوشحال‌کردن بدانیم خوشحالی در قالب نمایش قدرت ارتکاب یافته است.»(از متن رأی دادگاه)
رسانه-هفته‌نامۀ فردا با درک اهمیت این موضوع و تبعات این معضلِ مخرّب و خطرناک، با تشکیل کمپین نه به تفنگ، از قضات محترم و ارجمند دعوت به همکاری نموده است تا با بیان حقوقی و کیفری این موضوع، جامعه و مردم را از پرداختن به سلاح و استفاده از آن در مراسم عروسی و عزا منصرف نماییم. یا دست کم، اگر از سلاح به عنوان یک پوشش کهن و یا تشخص قومی و طایفه‌ای استفاده می‌کنند، از شلیک و ایجاد جو رعب و ناآرامی در جامعه خودداری کنند.
شعبۀ ۱۰۱ دادگاه کیفیری دو اهواز، ارگان رسمی بررسی و برخورد با این معضل و تمام موارد مرتبط با آن، بر اساس قانون «مجازات قاچاق اسلحه و مهمات، و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز» است. اولین شخص از جامعۀ قضات نیز جناب آقای پورمظفر، رییس شعبۀ رسمی مبارزه با جرایم سلاح و مهمات و دارندگان آن است که با روی باز و با خوشحالی از توجه رسانه‌ها به این موضوع، همکاری لازم را با رسانۀ فردا آغاز نموده است.
یکی از معضلاتی که در حال حاضر در استان خوزستان گریبان‌گیر آن شده ایم، بحث نگهداری سلاح و جرائم ناشی از آن از جمله تیراندازی، سرقت‌های مسلحانه، زورگیری‌ها و قتل‌ها می‌باشد. این جرم‌ها اغلب با استفاده از سلاح صورت می‌گیرد. دادگاه اعتقاد دارد که هر یک قبضه اسلحه می‌تواند آغازکننده هر یک از این جرائم باشد. بنابراین جا دارد که با شالوده و پایۀ این جرائم مبارزه گردد. همانگونه که سرعت غیر زیاد می‌تواند منجر به یک تصادف شدید گردد و لازم است در قالب در نظر گرفتن جرایمی با آن مبارزه گردد، حمل سلاح نیز از همین صنف می‌باشد.
از آنجا که این موضوع دارای استعداد تبدیل‌شدن به یک جرم است، قانونگذار اینها را به عنوان جرم تلقی نموده و از دیرباز برای این موضوع مجازات‌هایی در نظر گرفته شده است. در حال حاضر قانونی که در این باره مورد استفاده قرار می‌گیرد قانون مجازات قاچاق اسلحه و مهمات و دارندگان سلاح و مهمات غیرمجاز(مصوب سال ۱۳۹۰) است. حمل سلاح به موجب این قانون جرم می‌باشد. حسب نوع و تعداد استفاده از سلاح، مجازات‌های سنگینی در نظر گرفته شده است.
استان خوزستان به دلیل موقعیت جغرافیایی و هم‌مرز بودن با کشور عراق، مستعد ارتکاب این نوع جرم می‌باشد.
دادگاه مرتبط با این جرم در اهواز در حال فعالیت است و دادگاه و دادسرای این حوزه، شعبه ۱۰۱ دادگاه کیفری دو اهواز را مأمور به پرداختن در مورد این جرم کرده و این شعبه تاکنون اقدامات متناسبی را در این باره انجام داده است.
با بررسی آرای صادر شده از سوی این شعبه متوجه این موضوع می‌شویم که این شعبه، کار خود را به خوبی انجام داده و نتایج خوبی گرفته و و با درک اهمیت این موضوع احکام و آرایه خوبی صادر نموده است.
اما موضوع مهم این است که به نظر می‌رسد صِرف برخوردهای قضایی و انتظامی برای ریشه‌کن کردن این موضوع کافی نبوده و باید با فرهنگ‌سازی درست، جامعه را به آن سمت و سوی ایده‌آل ببریم و نبود سلاح در منزل و شیوه استفاده از آن را از درون خانواده آغاز کنیم تا خود مردم به این درک و بلوغ فکری برسند که حمل هرگونه سلاح را شخصاً کاری نادرست بپندارند؛ نه اینکه با برخورد قضایی و کیفری و با مجازات حبس و غیره به مبارزه با این موضوع بپردازیم.
این موضوع نیازمند همکاری رسانه‌ها و دیگر اقشار جامعه، به ویژه قشر فرهیخته و تحصیلکرده است.
وظیفۀ ما انتقال خطرات حمل سلاح و به کارگیری آن در جامعه و در مراسم هاست. مردم خود نباید پذیرای سلاح باشند و استفاده از سلاح نباید به امری عادی و معمولی تبدیل گردد.
بنابراین در حال حاضر از مهم‌ترین معضلاتی که با آن روبه‌رو هستیم، استفاده از سلاح در مراسم عروسی و عزا می‌باشد.
و بدتر اینکه گاهی می‌شنویم که استفاده کنندگان سلاح در مراسم‌های عروسی و عزا می‌گویند که این رسم ماست و ما لازم است که اسلحه را به کار ببریم.
چرا باید به گونه‌ای باشد که با این همه خطرات و اتفاقات و حوادثی که رخ داده و مدام در حال رخ دادن است شاهد دفاع از این مقوله باشیم؟
آیا واقعاً این رسم یک رسم درست و فرهنگی است؟ اگر رسمی درست و آموزنده است که نیاز به ادامه دادن آن و گسترش آن است! و اگر رسم نادرست و آزارنده است آیا هر یک از ما وظیفه نداریم که بیزاری خود را از آن اعلام کنیم تا تبعات آن دامنگیر ما نشود؟
آیا وظیفه ما این نیست که هر کدام به سهم خود گامی در راستای ریشه کن کردن این معضل برداریم؟
با آرزوی اینکه رسانه‌ها بتوانند در معرفی تبعات این معضل و مبارزه با آن گام خوبی بردارند.
در ادامه، با انتشار دو نمونه از آرای صادر شده در این باره، به بیان قانونی و کیفری تبعات این معضل می‌پردازیم:
در رأی اول، متهم به دلیل اتهام هایی از جمله قدرت‌مایی با تفنگ از طریق شلیک با آن در مراسم عروسی ب تحمل حبس و شلاق محکوم شده است:
*دیدن رای در ااندازۀ اصلی:
https://linkp.ir/DlRy
در رأی دوم نیز شاهد تیراندازی و شلیک متهم در مراسم عروسی هستیم. قاضی در این حکم، از چند منظر با توجه به اقرار متهم و با تکیه بر مستندات موجود، رأی به محکومیت متهم داده است:
*دیدن رای در ااندازۀ اصلی:
https://linkp.ir/Bjgk
به امید آرامش جامعه.
این گفتارها ادامه دارد… .
منبع: هفته نامه تشان فردا
