بوم‌سروده‌ها…
زی میو پیرسیک*
فرامرز سه‌دهی
گویش کهن بهبهانی
باهاری نی، گلی نی، بلبلی نی، زی میو پیرسیک!
هنی چلِّی زمسّوندی! گلی نی، زی میو پیرسیک
مه لوره لورمن، سردی! چه سرمی گنگ و لاسی رن!
نه بلگی هه، نه باری، سمبلی نی، زی میو پیرسیک
گل بوبینه هم نی، غیر سسی نی ته صحرامو!
میو که غیر سختت حاصلی نی، زی میو پیرسیک
ولی رندی کلا، بلبل تِه دومِ غم گرفتاری!
یِه حقّن؟ حرمت او و گلی نی، زی میو پیرسیک
چنن چینی دغزبورده؟ گمی ومبو ا افتاده!
دلامو گمبکی افتا! دلی نی زی میو پیرسیک
دلم کروکنسی رن، بگو درمون دردم بی!
“فریدو” کم بگو سردی، گلی نی زی میو پیرسیک
*زود میا پرستوی بهاری!
_ منبع: هفته نامۀ تشان فردا، آبان ۱۳۹۷، صفحۀ ۸
